เมื่อวานได้มีโอกาสออกเที่ยวครับ
เพราะต้องต้องหาอะไหล่ให้กับลูกค้า
ตะเวนมาเกือบครึ่งจังหวัดกว่าจะหาของที่ใช่เจอ ? ก็มุมเล็กๆในเมืองน่ะครับ
"ท้อหนะกับค่าบริการแค่ไม่กี่ร้อยบาทเอง อะไหล่แค่90บาท ค่าบริการแค่ 300บาทเอง บวกแล้ว 390บาท "
เสียเวลา ไม่คุ้มค่า ทำไมอยากทำ?
นี่เป็นคำถามของพนักงานของร้่านสุดท้ายที่ผมหาของจนเจอ
ผมก็บ่นสิครับ โทษลูกค้าคนนี้ด้วย และทำให้ต้องเสียเวลา ค่าน้ำมันและร้อนก็ร้อน 555
ตอนทำงานประจำไม่ต้องมาเอาอกเอาใจใครขนาดนี้เลย
สุดท้ายก็รับของมาแต่...
ก้อออกไปบ่นต่อที่หน้าร้านและตามตลาดนัดในตัวเมือง
ระหว่างนั่งบ่น โทษท่านลูกค้าคนนี้อยู่ในใจ...
มีชายคนเดินผ่านมาและคุย:-โทรศัพท์ไปด้วย
"พี่ผมมีก๋วยจับสูตรใหม่ให้พี่มาลองกินได้ป่ะ 555"
เขาคุยกับชายในโทรศัพท์แต่....พี่ครับ ท่านทำผมอึ้ง...ไป และที่หน้าจอมือถือ
"หากคุณลาออกครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย
คุณอยากจะทำ อะไรเป็นครั้งสุดท้าย
ในชีวิตคุณ? "
ช่าย...ผมอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง
สิ่งที่เอามาแต่โทษลูกค้ามัน
ไม่ใช่ความคิดของเจ้าของธุรกิจ
พี่เขาที่เดินผ่่านผมไป นั่นคือ
"สิ่งที่ควรคิด"
ไอ้ที่ผมคิดมันเป็นความคิด
ของพนักงานประจำดีๆนี่เอง
"ผมอยากมีบ้่าน"
"เย็นนี้เที่ยว"
"เสาร์นี้เที่ยวไหน"
"อีนั่นไอ้นี่ทำอันนั้นอันนี้ "
"ที่ไหนมีเงินเดือนดีบ้างอ่ะ"
"หัวหน้าขี้บ่นจังเลยว่ะ
กวนตีนลาออกดีไหม"
"ลูกค้าบ่นเรื่องมากจังเลยว่ะ"
"เงินเดือนเยอะๆมีหน้ามีตาในสังคม"
"เงินเดือนน้อยๆ ทำงานที่ไหนสักที่
เขาบบรรจุให้ ซื้อบ้่าน ซื้อรถ
มีสวัสดิการให้
สบายไม่ต้องคิดไรมาก
ตกงานหาใหม่ได้"
และบลาๆ
นี่เป็นความคิดของผมเองทั้ง...
ตอนนี้และที่ผ่านมา
หรือ สิ่งที่ผมควรจะคิดแบบนี้
"ผมจะทำสิ่งนั้นสิ่งนี้"
"มีหนังสืิอดีๆน่าอ่าน"
"พี่ผมมีอะไรใหม่"
"ผมมีโครงการใหม่จะทำในอีก
ไม่กี่เดือนข้างหน้า"
และอื่นๆอีกครับ
สิ่งแรกก่อนอื่นเลยคือ ปรับปรุงสิ่งที่คิด
เรื่องในหัวผมนี่หละ
"คนทำธุรกิจที่ดีไม่มาบ่นเรื่องลูกค้าหรอกเจ้าโง่"
และความสะใจไม่ได้อยู่ทีื่รายได้ เงิน บ้าน หรือภาพความสำเร็จ...จากเป้่าหมาย ธุรกิจ ทรัพย์สินอะไรหรอกครับ
แต่มันคือ
"การได้ทำอะไรสักอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง"
โดยที่อีกคนหนึ่งนั่งดูด้วยสายตาที่ไม่กระพริบกลัวจนใจจะขาด
ในคอกทำงานที่เป็นที่สบายใจของเขา
นั่งดูเพื่อนอีกคนยอมทุ่มทุกอย่าง
เพื่อหนทางที่ตนเลือก
ตัวเองก็ได้แต่อิจฉาและไม่กล้าลงมือทำ
เพื่อนคนที่พร้อมจะเสียบ้าน รถ
หน้าตาในสังคมไปพร้อมกับสิ่งที่ตนรักและมีความสุข
ส่วนตัวเองนั่งทำงานประจำรอเงินขึ้นเดือน
เพื่อนอีกคนรู้ว่าความพร้อมไม่มี
ตัวเองรอจนกว่ามันจะพร้อม
เพื่อนอีกคนขอเป็นปลาที่อยู่ในหนองน้ำ
เพื่อขออิสรภาพในการใช้ชีวิต
ตัวเองขอเป็นปลาในวังเพื่อแลกกับความหรูหราในสังคม
เพื่อนอีกคนขอเพียงงานที่รักและมีความสุขที่ได้ทำมัน เพื่อรากฐานทางจิตใจที่มั่นคงค่อยต่อยอดไปด้่นการเงินและอื่นๆ
ตัวเองมีกองทุนและทางบริษัทวางแผนให้
สรุปที่ผมจะกล่าวคือ
"คุณจะเป็นปลาในห้วย หนอง คลอง บึง แต่ได้อิสรภาพเป็นการตอบแทน
คุณจะเลือกเป็นปลาในวังของพวกเศรษฐีแต่ไม่มีอิสระ
ไปไหนก็ไม่ได้
บางทีอาจเป็นปลาแค่ในตู้กระจกเท่านั้นเอง
คุณไม่จำเป็นต้องบินให้สูงเหมือนใคร
แต่พอใจในสิ่งที่เลือก..จะได้ไหม !?
เอาเท่าที่ไหว ที่มี ไม่จำเป็นต้องรวย
ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ ขอให้เลือก
ทีื่จะมีความสุขในตลอดเส้นทางนั้น
ไม่ต้องตัดสินปลาที่ปืนต้นไม้หรอกครับ
แค่อยู่ในโหลแก้วก็เจ็บปวด
แสนทรมาณแล้ว"
นี่คือคำถามครับ?ที่ผมอยากทิ้งท้าย
" หากคุณลาออกครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย
คุณอยากจะทำ อะไรเป็นครั้งสุดท้าย
ในชีวิตคุณ? "
มาทำตามหัวใจเรียกร้องกันเถอะครับ
#แดนอิสรภาพ
#ความสุขในการใช้ชีวิัต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น